Afgelopen maandag kavel 2 van Ben ter Haar geïnventariseerd. “Als je het kavel inloopt hoor je direct links de Boompieper zingen” kreeg ik nog als aanwijzing mee. Geen Boompieper links, maar wel een zingende Wielewaal rechts, die ook zo vriendelijk was om zich goed te laten zien.

Jaren geleden heb ik vóór Ben op dit kavel regelmatig de vogels geteld, dus ik was benieuwd hoe het er nu bij lag. Iets meer verstuiving dan destijds en ontsierende hekken die aangelegd zijn om schapen te laten grazen. Maar voor het overige een spectaculair mooi kavel waar je wel met verstand je weg moet vinden, anders weet je al gauw niet meer hoe je verder moet, zie de afbeelding hieronder.

Ik liep me dus kortom tot twee keer toe muurvast. Dan kan je op je schreden terugkeren, maar je kunt ook, adem in en hoofd ingetrokken de duindoorns trotseren en dat levert verrassende momenten op. Zo heb ik nooit geweten dat er ten oosten van winning 3 een prachtig meidoornbosje lag met een ondergroei van wijfjesvarens, zie de tweede foto.

Een stukje verderop was er een mix van hoog opgaande struiken en eiken met geweldige groeivormen. Door de zoute zeewind zijn ze laag gebleven en de zware takken groeien horizontaal en kaal tot een plek waar ze hun bladeren kunnen uitspreiden. Ik heb langs een paar van die takken stappen gezet en kwam tot 10-12 meter lengte. Onzichtbaar achter dichte struwelen, wellicht in de oorlog gespaard gebleven door de Duitse verdedigingswerken in de duinen. Aan de dikte van de stammen onderin kunnen ze wat mij betreft honderden jaren oud zijn. Ik hoop dat er nog minstens zo lang mogen staan. Ik heb er een aantal vastgelegd, meer dan gebruikelijk in een bericht, ik wil er geen gewoonte van maken, maar in dit geval lijkt het me wel terecht. De laatste foto is van een vrijstaande eik.