Uilen tellen

Peter Imthorn (l) en Gijsbert Twigt

Afgelopen vrijdagavond hebben Peter Imthorn, Gijsbert Twigt en ondergetekende uilen geteld in het Panbos. Het was een kille, mistige, en maanloze avond. We lieten bosuilengeroep horen met een speaker die we bij ons hadden. Gelukkig weet Peter met zijn vele jaren ervaring als teller hier moeiteloos de weg te vinden in het donker. Ik zou geen kwartier nodig gehad hebben om te verdwalen…

Na een tijdje gelopen te hebben dacht ik dat we geen geluk zouden hebben deze avond, maar plotseling werd onze digitale uil beantwoordt. Dat zou natuurlijk een andere enthousiasteling kunnen zijn met een luidspreker verderop, ware het niet dat we de uil even later, nauwelijks zichtbaar, zagen vliegen.

Verderop, in de buurt van het restaurant, hoorden we een tweede mannetje roepen. Alhoewel, was het een ander mannetje, of had de eerste Bosuil zich verplaatst? Dat is een dilemma natuurlijk, en het lastige is dat de uilen zich niet continu laten horen, maar bijvoorbeeld een keer of 10 roepen, om vervolgens weer een aantal minuten stil te zijn. Lang genoeg om een flink eind onzichtbaar verder te vliegen…

We kwamen nog een derde (of tweede?) uil tegen: een vrouwtje die een hard Kieeewieeek liet horen.

We namen het besluit om weer naar de eerste plek te lopen waar we een mannetje hoorden, in de hoop dat nummer twee, als deze bestond, zich eveneens zou laten horen. Na een minuut of wat naar nummer één geluisterd te hebben, liet nummer twee zich gelukkig ook horen! Een mooi einde van een koude, maar geslaagde avond was dat we een uil een twintigtal meter verder op een tak zagen zitten. Weliswaar konden we niet meer dan een silhouet zien, maar eigenlijk was dat wel passend op zo’n donkere avond.

Als je zo met z’n drieën rondloopt zonder iets te zien of te horen, komen de verhalen natuurlijk los. Zo wist Gijsbert, die aan de rand van Berkheide woont, te melden dat hij niet lang geleden een bunzing door zijn tuin zag rondlopen. Hij had er ook een foto van gemaakt die ik hier graag plaats. Ik heb in de 25 jaar dat ik rondloop in Berkheide om de vogels te tellen wel boommarters en wezels gezien, maar nog nooit een bunzing. Ik was zelfs in de veronderstelling dat die niet voorkwamen in Berkheide…

Gijsbert wist ook nog te melden dat een Kerkuil gebroed heeft in één van de barakken aan de westzijde van Wassenaarseweg… , net buiten onze inventarisatiegrenzen, jammer.

Bunzing in tuin van Gijsbert Twigt

 

  • Gijsbert van der Bent -

    Ja, in ieder geval waren ze er zeker. Tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw had ik er nog wel eens eentje, zo eens in de vijf jaar, daarna nooit meer.

  • Een reactie plaatsen

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Content is protected !!