Doe het licht uit (of trek de gordijnen dicht), misschien is er nog wel een uitgeholde pompoen waar je een kaarsje in kan branden, zet het geluid flink hard, voeten omhoog en waan je in het Panbos. Het is een heldere nacht, de sterren fonkelen, de temperatuur is aangenaam en het is windstil. Zo stil dat je geen bladeren hoort ritselen, je hoort zelfs geen auto’s in de verte, hooguit het geluid van je eigen voetstappen en die van Ed Schouten en Gijs van der Bent.
Binnen een paar minuten hoor je de eerste Bosuil al roepen en binnen een enkele minuten ook al twee andere. Ze lijken elkaar te antwoorden en af en toe hoor je het indringende “Kiewiiiek”. Twee keer vliegt er één over en één keer strijkt er een nieuwsgierig mannetje vlak bij ons neer. Ed knipt zijn zaklamp aan en daar zit de bosuil in het licht ons aan te kijken. Kortom, een geslaagde avond. Het geluid is door Ed opgenomen: