De Welriekende Salomonsegel komt in Nederland vooral voor in de duinen van Goeree tot Texel. In Berkheide en de Coepelduynen is hij algemeen. Hij begint nu in bloei te komen, en bij inspectie van dichtbij vallen enkele dingen op.
Naast een- en tweebloemige trosjes zijn er (bij goed ontwikkelde exemplaren) ook driebloemige trosjes. En verder ruikt hij niet heel wel, dat wil zeggen: niet heel sterk (alleen van heel dichtbij), en niet heel lekker. Dus wat mij betreft wordt de Nederlandse naam: Onwelriekende Salomonszegel. Niet te verwarren met de Gewone Salomonszegel, die helemaal niet riekt.
Foto’s van 15 mei uit de Coepelduynen, met planten in bijna-bloei.
Tja: smaken verschillen, ook olfactorisch! Er zijn tenslotte mensen die ooit dat ‘wel-‘ voor riekend hebben gezet op basis van hun waardering voor de geurende plant.
Als je echt dat ‘wel’ weg wilt hebben, zet er dan niet gelijk wat anders voor in de plaats zoals jouw voorstel met ‘on-‘.
Resteert dus ‘Riekende salomonszegel’ Maar dit bijvoeglijk naamwoord wordt vooral pejoratief opgevat.
De betekenissen van RIEKEN:
1) Geur afgeven 2) Geur verspreiden 3) Geuren 4) Kwalijk geuren 5) Kwalijk ruiken 6) Meuren 7) Onaangenaam ruiken 8) Reuk verspreiden 9) Ruiken 10) Stinken 11) Storen 12) Vies ruiken 13) Walmen 14) Zwemen naar.
Zelf zou ik eerder kiezen voor ‘Geurende salomonszegel’. Daar kan vast ieder zich in vinden.
Ha Koen,
Leuke reactie. Ik begrijp je bedenkingen bij onwelriekende salomonszegel, en bij ‘riekende salomonszegel’ (zou wat mij betreft toch een goeie zijn), en je voorkeur voor ‘geurende salomonszegel'(maar dat is mij wat te neutraal). Wat denk je van ‘meurende salomonszegel’? Ik vrees het ergste.