Op de dubbelpagina van Dunea in het tijdschrift (van het) Zuid-Hollands Landschap, aflevering 2019-1, stond een interessant artikel onder de titel Overstekend ‘wild’!’ over aanpassingen van de begrazing in Meijendel.
Kort samengevat: uit Dunea-onderzoek is gebleken dat te veel begrazing een negatief effect kan hebben op de biodiversiteit. Daarom wordt de begrazing in Meijendel aangepast; van jaarrondbegrazing in twee gescheiden gebieden in west- en oost-Meijendel wordt overgeschakeld op jaarrondbegrazing in oost-Meijendel, terwijl in west-Meijendel alleen nog winterbegrazing plaatsvindt. Daarbij worden beide gebieden met elkaar verbonden, zodat de kudde in de winter zelf kan kiezen waar zij gaat grazen. Ik neem aan dat dit gepaard gaat met een afname van het aantal grazers, maar dat stond er niet met zoveel woorden bij.
Wellicht is dit een mooie aanleiding om ook in Berkheide het begrazingsbeleid eens tegen het licht te houden. Het lijkt me nuttig om eens als proef een halve vallei in de Kalahari in het groeiseizoen aan de begrazing te onttrekken. Ik verwacht dat de niet-begraasde begroeiing tot volle ontplooiing zal komen, terwijl in het wel begraasde deel vooral veel afgeknaagde planten te zien zullen zijn. Voor het dichtgroeien van de valleien maakt wel of niet begrazen waarschijnlijk niet veel uit, want ondanks de begrazing worden alle vochtige valleien in het najaar ook gemaaid, omdat ze anders toch dichtgroeien met in eerste instantie vooral Duindoorn en Kruipwilg.
Eerste foto: Schotse Hooglanders in de Willem van Gerridedel / Pitruspoel (27 augustus 2014).
Tweede foto: afgeknaagde Moeraswespenorchis in een vallei in de Kalahari (7 juli 2013).
Misschien dat er dan ook een einde komt aan de “golfbanisering”. Dit ken ik nl niet van andere begraasde duingebieden.