Wie denkt dat we geen Wilde Westen in Nederland hebben moet maar eens een bezoekje brengen aan de Coepelduynen in het voorjaar. Als je goed kijkt op de foto zie je zelfs Lukie Luuk (zoals we die vroeger steevast noemden) wegrijden op het fietspad. De duinen lijken hier één grote zandbak, waar de wind vrij spel heeft en diepe gaten maakt. Een paar maanden later zijn diezelfde duinen overigens weer een stuk groener.
Ook voor de “tumbleweeds” hoef je niet naar het zuidwesten van de VS. Als je langs het fietspad loopt zie je overal de “rollers” liggen van Stekend Loogkruid. Stekend Loogkruid is een relatief zeldzame plant die bij voorkeur dicht bij de zeereep groeit en die massaal voorkomt in de Coepelduynen, wat maar weer eens aantoont dat dit een bijzonder gebied is.
Het mechanisme van deze rollende pioniers is dat ze in het najaar “losrotten” van de wortels en vervolgens door hun bolvorm door de wind voortbewogen worden, onderwijl hun zaden verliezend. Gerrit heeft al eerder geschreven over Stekend Loogkruid in de zomer.
Op de foto’s: Het fietspad richting Noordwijk, een stukje duin in kavel C2, de duinen richting Katwijk en Stekend Loogkruid op z’n kop langs het fietspad.
Gaaf!
Nu nog een paar gieren, op een paaltje en met zo’n druppel aan de snavel…