Rond de eeuwwisseling zijn Meijendel en Berkheide “geregenereerd”, dat wil zeggen dat de meeste infiltratieplassen verdwenen zijn om plaats te maken voor vochtige, voedselarme duinvalleien waar inmiddels een keur aan botanische juweeltjes groeien, zoals Parnassia, verschillende soorten orchideeën, etc.
Die vochtige valleien zijn op veel plaatsen dus voormalige bodems van plassen waar vele jaren voedselrijk rivierwater is ingebracht ten behoeve van de drinkwaterwinning. Het slib, vol met voedingsstoffen, moest eerst verwijderd worden voordat je een voedselarme vallei kon krijgen. Vraag is alleen: waar laat je dat slib? Niet in voormalige ontgrondingen. Als jullie het recente baggerschandaal gevolgd hebben: hier is o.a. vervuild slib uit het buitenland voor gebruikt, maar dit geheel terzijde, om met Gerrit van Ommering te spreken.
Dat slib is verzameld op de bodem van één van de grootste voormalige plassengebieden van Berkheide, de Plassen van Simon. Hier moest een moerasgebied ontstaan met veel riet. Dit om het verdwijnen van alle rietkragen te compenseren die bij de infiltratieplassen te zien waren. Rietkragen met leuke moerasvogeltjes, die we door de “drooglegging” in één klap kwijt dreigden te raken.
Prima plan. Er is nu een rietmoeras met Blauwborsten, Rietzangers, Kleine karekieten, Waterrallen, de zeldzame Roerdomp en in de winter is het een toevluchtsoord voor grote aantallen Watersnippen en Wintertalingen.
Inmiddels ligt dit moeras er bijna twintig jaar en geleidelijk begint het te verlanden door wilgenopslag. Dit is ook te merken in de vogelstand. Een aantal moerassoorten zijn in aantal zienderogen achteruit gegaan. Zo worden hier al enkele jaren geen Roerdompen meer geteld. De werkgroep heeft een paar jaar lang getracht de wilgen ‘s-winters te verwijderen, maar we hebben domweg de capaciteit niet om dit regelmatig te doen.
Daarom zijn we heel blij dat de beheerder, Dunea, met ons wil praten hoe we het moeras kunnen “regenereren”. We hebben aangeboden om afgezaagde stammetjes en takken uit het moeras te slepen, als Dunea het zaagwerk voor haar rekening wil nemen. Vanochtend stonden we daarom in het gebied, in de regen, te overleggen. Op de achtergrond liet de Cetti’s zanger zich goed horen.
Nog dit jaar kunnen jullie als lezers een oproep verwachten om lekker aan de gang te gaan in de Plasjes van Simon. Gezelligheid troef en met een beetje geluk zie je de Havik rondvliegen, of hoor je de Waterrallen.
Op de foto’s zie je hoe dit moerasgebied langzamerhand een bos dreigt te worden. Van links naar rechts op de foto hieronder staan Ben ter Haar, voorzitter van de werkgroep, en Chiel van Rijn en René van Spronsen, van Dunea.