In het ‘min 500 soorten artikel’ waarover ik gisteren al wat schreef wordt o.a. de Kruisbladgentiaan genoemd als een van de soorten die in Nederland aan de zuidgrens van hun areaal zitten, en door opwarming uit Nederland dreigen te verdwijnen. Daar valt wel wat op af te dingen.
Om te beginnen zit de Kruisbladgentiaan in Nederland niet aan de ZUID- maar aan NOORD(west)grens van zijn areaal, dat verder vooral midden- en oost-Europa tot aan de Kaukasus omvat. Bij areaalverschuiving richting noord zou de soort het juist veel beter naar zijn zin moeten krijgen!
En naast temperatuur speelt natuurlijk ook vocht een rol. Het kan zijn dat de soort het op noordhellingen van de duinen moeilijker krijgt als er vaker langere droogteperioden in de zomer gaan optreden. Maar rond Wassenaar, vanouds het bolwerk van de soort in Nederland, zijn de aflopen twintig jaren veel vochtige valleien hersteld, en hierin heeft de soort zich spectaculair uitgebreid. Deze valleien blijven ook in hete, droge zomers nog vochtig genoeg.
Dus ik vrees dat we nog wel even met de Kruisbladgentiaan blijven opgescheept, wat de modellen ook zeggen.

Op de foto: Kruisbladgentiaan op noordhelling bij De Drie Landjes, 9 juli 2011.