Onder leiding van directeur Lindenbergh heeft de toenmalige Leidsche Duinwater Maatschappij (thans Dunea) 1940 in vallei Klein Berkheide de eerste duinbevloeiing van Nederland uitgevoerd voor de drinkwaterwinning (zie ook het bericht van 13 augustus “Natuurschoon niet geschaad”).
Afgelopen winter is in het Tasjesduin (tussen Panbos en de watertoren) het voorzuiveringsstation uit 1989 gesloopt dat zijn naam droeg, en al weer overbodig was geworden (zie ook het bericht van 31 januari).
Het terrein is vrijwel vlak afgewerkt met ‘licht zand’ en ‘donker zand’ (zie foto met puin en zandbergen, van 27 januari). Dat is te zien in de begroeiing die inmiddels is opgeschoten (overige foto’s, van 19 september). Op het lichte zand is een vrij lage en open begroeiing ontstaan die een goed begin vormt voor een natuurlijke duinvegetatie, met nu heel veel rozetten van Teunisbloem. Die rozetten vinden we ook op het centrale deel met donker zand, maar daar worden ze overwoekerd door een dichte en hoog opgaande begroeiing van ruigtekruiden, waaronder Canadese Fijnstraal en diverse soorten uit het Ganzenvoet- en Duizendknoopspectrum. En dat is géén goed begin voor een mooie duinvegetatie in dit deel van de duinen, dat van nature voedselarm en relatief kalkarm is. Op de eerste foto de scherp begrensde typen begroeiingen, wat ongetwijfeld direct te koppelen is aan de ondergrond.

Verder is er al nogal wat rotzooi aan de oppervlakte verschenen, zoals stenen, hout en plastic. Dat zou verwijderd moeten worden. Maar daarover een volgende keer meer.